Κλειδιά και κλειδαράδες.

Πως την έχουν δει έτσι οι κλειδαράδες; Τους απονέμω τον τίτλο του άρχοντα της Κουτοπονηριάς. Σκέφτηκαν: ο τύπος έχει χάσει το κλειδί του άρα είναι εκτός σπιτιού. Θέλει κάπως να ξαναμπεί μέσα εκτός κι αν σκοπεύει να γίνει μετανάστης. Χρειάζεται λοιπόν έναν κλειδαρά. Αφού όμως είναι εκτός σπιτιού δεν μπορεί να ανοίξει τον Χρυσό Οδηγό. Τι θα κάνει λοιπόν το θύμα θα κοιτάξει γύρω του χαμένος. Και τι θα δει; Τον αριθμό του τηλεφώνου μου κολλημένο στη μούρη του. Πως θα γίνει αυτό; Θα κολλήσω τον αριθμό μου, συνήθως 777κάτι σε κάθε γωνία όλων των δρόμων του λεκανοπεδίου Αττικής. Ιδιοφυές!

Έλα όμως που δεν υπάρχει ένας μόνο κλειδαράς στην χώρα αυτή. Μόλις ο πρώτος κλειδαράς συνέλαβε την ιδιοφυή ιδέα του ο δεύτερος είπε: μπορώ κι εγώ να κολλήσω αυτοκόλλητα με το νούμερο μου. Και ξέρεις κάτι, να μην τα κολλήσω όπου κι όπου. Να τα κολλήσω πάνω στον πρώτο εξυπνάκια κλειδαρά για να πολεμήσω και τον ανταγωνισμό!

Το αποτέλεσμα το θαυμάζουμε σε κάθε γωνιά των δρόμων μας: Πάνω στους οδοδείκτες, πάνω στις κολόνες της ΔΕΗ, στα θυροτηλέφωνα μας, στον καθρέφτη του ασανσέρ. Μια μικρή αλλά όχι ασήμαντη πινελιά ασχήμιας, τσαπατσουλιάς και προχειρότητας της χώρας μας.

Ποιος φταίει αλήθεια. Ο κουτοπόνηρος κλειδαράς ή κάποιο παχύδερμο της κρατικής ή δημοτικής μας διοίκησης. Θα έλεγα κυρίως το δεύτερο.

Κι εγώ αδύναμος πολίτης τι μπορώ να κάνω; Εκτός από το να μοιράζομαι τον καημό μου γράφοντας τα λόγια αυτά; Για την ώρα όχι και πολλά. Απλώς γίνομαι γραφικός όταν περπατώντας στους δρόμους της πόλης ξεκολλάω με σαδιστική ευχαρίστηση μερικά από τα σωρευμένα βουνά από αυτοκόλλητα κλειδαράδων.

Με την ευκαιρία, μήπως ξέρει κανείς ποιος είναι αρμόδιος για την ρύπανση αυτή; Και αν υπάρχει αρμόδιος γιατί δεν κάνει τη δουλειά του. Τέλος, σε ποια υπηρεσία μπορεί κανείς να καταγγείλει κάτι τέτοιο;