Η Αμαλία είναι μιά κοπέλα 30 χρόνων, με προχωρημένο καρκίνο, που παλεύει για τη ζωή της. Ο Γιώργος Α. Παπανδρέου είναι ένας πολιτικός που θέλει να γίνει πρωθυπουργός. Τί τους ενώνει αυτούς τους δύο: Τίποτα! Η Αμαλία γράφει στο μπλογκ της ένα συγκλονιστικό κείμενο όπου περιγράφει τη μάχη που δίνει ενάντια στο θάνατο, και ο κ. Παπανδρέου αφήνει ένα σχόλιο που μόνο ως προσπάθεια χυδαίας ψηφοθηρίας μπορώ να το χαρακτηρίσω.
Το σχόλιο του κ. Παπανδρέου είναι τόσο άστοχο ώστε πραγματικά δυσκολεύομαι να πιστέψω πως προέρχεται από τον αρχηγό της αξιωματικής αντιπολίτευσης. Η πρώτη μου αντίδραση ήταν να πω πως κάποιος αντίπαλος τους χρησιμοποιεί το όνομα του και γράφει ένα τέτοιο σχόλιο για να τον εκθέσει. Το δεύτερο πράγμα που σκέφτηκα είναι πως το σχόλιο αυτό γράφτηκε από κάποιον της ομάδας δημοσίων σχέσεων του κ. Παπανδρέου. Το τρίτο σενάριο, που είναι και το χειρότερο, είναι πως ο κ. Παπανδρέου έχει χάσει εντελώς την επαφή με τον πραγματικό άνθρωπο. Τον άνθρωπο με σάρκα και αίμα. Αυτόν που ανασαίνει, ζει, πονά και πεθαίνει. Αυτόν, και όχι τον "ψηφο-φόρο".
Παραθέτω ολόκληρο το σχόλιο του κ. Παπανδρέου για να το διαβάσετε, αφού όμως πρώτα δείτε το κείμενο της Αμαλίας και να βγάλετε τα δικά σας συμπεράσματα.
Πάντως το πιο εύγλωττο σχόλιο το έκανε η μπλόγκερ xnoudi λέγοντας "H ξύλινη γλώσσα των πολιτικών "γλύφει" ακόμα και ανθρώπινες πληγές".
Saturday, April 21, 2007
Thursday, April 19, 2007
Απελεύθερώστε τον Kareem τώρα
Ένας άνθρωπος καταδικάστηκε στην Αίγυπτο σε 4 χρόνια φυλακή εξ αιτίας αυτών που έγραψε στο μπλογκ του. Η ελευθερία του λόγου δεν σημαίνει τίποτα σε ορισμένες χώρες.
Με αφορμή άρθρο του e-rooster και την σχεδιαζόμενη για Παρασκευή 27/3 εκδήλωση διαμαρτυρίας μπροστά στην Αιγυπτιακή πρεσβεία αφιερώνω κι εγώ αυτό το ποστ στον Kareem.
Με άγγιξε ιδιαταίτερα το τελευταίο του ποστ πριν τη σύλληψη του:
“in all frankness and clarity, my rejection and repudiation of any law, any legislation, and any regime that does not respect the individual’s rights and personal freedom, and does not acknowledge the absolute freedom of the individual in doing anything – as long as he does not affect anyone around him in a physical way –, and does not acknowledge the individuals’ absolute freedom in expressing their opinions, whatever they may be and whatever they cover, as long as this opinion is merely an opinion or words coming from a person, and is not coupled with any physical action that harms others. At the same time, I declare, in all clarity, that such laws do not obligate me in any way, and I do not acknowledge them or their existence. I detest, from the depths of my soul, whoever works on implementing them, whoever uses them as a guide, and whoever is satisfied with their existence or benefits from them. And if these laws are forced upon us, and we have no power or strength in changing them because that is in the hands of those in power with agendas, who are more than satisfied for the existence of such laws and are making use of it: Nevertheless, all of this will not push me into submission, or into waiting for relief and appeasement.”
Με αφορμή άρθρο του e-rooster και την σχεδιαζόμενη για Παρασκευή 27/3 εκδήλωση διαμαρτυρίας μπροστά στην Αιγυπτιακή πρεσβεία αφιερώνω κι εγώ αυτό το ποστ στον Kareem.
Με άγγιξε ιδιαταίτερα το τελευταίο του ποστ πριν τη σύλληψη του:
“in all frankness and clarity, my rejection and repudiation of any law, any legislation, and any regime that does not respect the individual’s rights and personal freedom, and does not acknowledge the absolute freedom of the individual in doing anything – as long as he does not affect anyone around him in a physical way –, and does not acknowledge the individuals’ absolute freedom in expressing their opinions, whatever they may be and whatever they cover, as long as this opinion is merely an opinion or words coming from a person, and is not coupled with any physical action that harms others. At the same time, I declare, in all clarity, that such laws do not obligate me in any way, and I do not acknowledge them or their existence. I detest, from the depths of my soul, whoever works on implementing them, whoever uses them as a guide, and whoever is satisfied with their existence or benefits from them. And if these laws are forced upon us, and we have no power or strength in changing them because that is in the hands of those in power with agendas, who are more than satisfied for the existence of such laws and are making use of it: Nevertheless, all of this will not push me into submission, or into waiting for relief and appeasement.”
Tuesday, April 17, 2007
Ένα απέραντο τασάκι
Λεωφόρος Κηφισίας. Προπορευόμενο αυτοκίνητο σταματημένο στο φανάρι. Εξέρχεται από το αριστερό παράθυρο χέρι και με μια απλή και άνετη κίνηση πετάει στο οδόστρωμα το αποτσίγαρο. Η κίνηση έχει την άνεση της συνήθειας και φαινεται τόσο φυσιολογική.
Αν κατέβω από το αυτοκίνητο μου, πάρω το αποτσίγαρο και το πετάξω στη μούρη του μπροστινού οδηγού μάλλον θα παρεξηγηθώ.
Είμαι ο μόνος, ή υπάρχουν και άλλοι που ενοχλούνται από καθημερινές γαϊδουριές των συμπολιτών μας;
Αν κατέβω από το αυτοκίνητο μου, πάρω το αποτσίγαρο και το πετάξω στη μούρη του μπροστινού οδηγού μάλλον θα παρεξηγηθώ.
Είμαι ο μόνος, ή υπάρχουν και άλλοι που ενοχλούνται από καθημερινές γαϊδουριές των συμπολιτών μας;
Subscribe to:
Posts (Atom)
Διαβάζοντας τις σελίδες της προσωπικής σου μαρτυρίας, θυμήθηκα την αδερφή μου Σοφία και αναλογίστηκα για την ωρίµανση των συνθηκών της µεγάλης ανατροπής που θα σηματοδοτήσει τη στροφή προς τον πολίτη για μια δικαιότερη κοινωνία.
Θα ήταν ίσως περιττό να σου δώσω κουράγιο, ακούγοντας τα παράπονά σου για τις καταφανείς αδυναµίες των κρατικών µηχανισµών του Ε.Σ.Υ, και το λέω αυτό μετά λόγου γνώσης και σύνεσης, γιατί το παράδειγμά σου αποτελεί φάρο ψυχικής δύναμης για όλους εμάς που συμπάσχουμε στο καθημερινό σου δράμα και μια αδιάψευστη επιβεβαίωση της πίστης μου στον Άνθρωπο.
Είναι φανερό ότι για άλλη μια φορά η κρατική ολιγωρία και η έλλειψη ανθρωπιάς, για να το πω έτσι απλά με μια έκφραση του συρμού, συνετέλεσαν σε μια οδύσσεια λαθών και παραλείψεων με δραματικές για σένα και την οικογένειά σου συνέπειες. Δεν θα σε ταλαιπωρήσω όμως με λόγια περιττά που μάλλον ήδη γνωρίζεις καλύτερα από οποιονδήποτε άλλον. Θα ήθελα πάραυτα, αν δεν έχεις αντίρρηση, να μοιραστω μαζί σου την προοπτική των λύσεων που οραματίζομαι γι'αυτή τη χωρα στο θέμα της Υγείας και να σε καλέσω να συμπορευτείς μαζί μας.
Από καιρό πιστεύω ότι χρειάζονται σημαντικές τομές στο χώρο της πρωτοβάθμιας υγείας με δέσμη προτάσεων που θα εστιάζουν στη σχέση εμπιστοσύνης μεταξύ του πολίτη και του θεραπευτού. Μια σχέση που θα αναπτύσσεται από νωρίς και θα δίνει τη δυνατότητα στον πολίτη να αξιολογεί (points system) τους θεράποντες ιατρούς του στέλνοντας τις κρίσεις του σε μια Ανεξάρτητη Αρχή Αξιολόγησης Ιατρικού Προσωπικού με τη δικαιοδοσία να επεμβαίνει άμεσα για την εύρυθμη και ταχύτερη λειτουργία του συστήματος. Μια σχέση που θα σφυρηλατείται στα σχολεία με τη συχνή, βιωματική περιγραφή και ξενάγηση των μαθητών στα νοσηλευτικά ιδρύματα με σκοπό την αποκόμιση πολύτιμων εμπειριών και ταυτόχρονα θα μεταφέρεται εξ'απαλών ονύχων το μήνυμα για την αξία της εθελοντικής αιμοδοσίας σε όλη την Ελλάδα.
Παρά τη δυσπιστία του πολίτη απέναντι στο κράτος, μια σχέση που πρέπει να επανεξετάσουµε απο µηδενική ßάση, µε στόχο την αλλαγή νοοτροπίας και την ανάδειξη και εµπέδωση της κοινωνικής αλληλεγγύης με την ανάπτυξη µηχανισµών πληροφόρησης, ειδικά µέσα απο το διαδίκτυο, είμαι πεποισμένος ότι υπάρχουν οι υγειείς δυνάμεις για την µεγάλη ανατροπή.
Πορευόμαστε με τις ζωντανές δυνάμεις του τόπου, με ανθρώπους που, όπως και εσύ, διαπνέονται από αισιοδοξία και θέλουν να προχωρήσουν μπροστά για μια Ελλάδα υπερήφανη. Είναι μία κρίσιμη φάση και σε αυτόν τον αγώνα σε θέλουμε στο πλευρό μας Αμαλία.
Είμαστε στο πλευρό σου, σε ακούμε, συμπάσχουμε και προτάσουμε λύσεις αισιοδοξώντας όπως και εσύ για το μέλλον.
Το μέλλον μας ανήκει, ας δώσουμε λοιπόν όλοι τα χέρια μας για τη μεγάλη ανατροπή. Όλοι μαζί και η σκληρή δοκιµασία σου θα έχει θετική κατάληξη κι ο αγώνας σου να δεις που θα δικαιωθεί.