Ισότητα της ψήφου

Με τον παρόντα εκλογικό νόμο το πρώτο κόμμα παίρνει 40 βουλευτές μπόνους. Αυτό πρακτικά σημαίνει πως να τύχει να ψηφίσω το κόμμα που θα πάρει την πλειοψηφία η ψήφος μου παράγει μεγαλύτερη "ποσότητα βουλευτών" από ότι αν για παράδειγμα ψηφίσω κάποιο άλλο κόμμα. Στην ουσία η ψήφος μου έχει μεγαλύτερη αντιπροσώπευση στην βουλή όταν έχει δοθεί στο κόμμα που νίκησε. Αυτό στην πράξη σημαίνει πως όλες οι ψήφοι δεν είναι ίσοι.

Τώρα γίνεται λόγος για αλλαγή του εκλογικού συστήματος. Το πρώτο κόμμα θα ενισχύεται με μπόνους 50 βουλευτών. Ο λόγος είναι απλός. Το κυβερνών κόμμα είδε στην πράξη πως ενώ πήρε την πρώτη θέση έχει μόνο μια ισχνή πλειοψηφία. Παρά την προφανή κλοπή 40 βουλευτών υπέρ αυτού μέσω την νόμιμης αλλά ηθικά απαράδεκτης μεθόδου του παρόντος εκλογικού νόμου.

Τα επιχειρήματα είναι πολλά και δίάφορα αλλά αυτό που ακούω συχνότερα είναι η ανάγκη για σταθερές κυβερνήσεις. Φαίνεται πως η ανάγκη αυτή υπερτερεί έναντι της ισότητας των πολιτών. Ο σκοπός αγιάζει τα μέσα. Τι θα γίνει όμως αν το πάει κανείς πιο πέρα και πει πως ούτε αυτές οι παραχθείσες κυβερνήσεις των τελευταίων χρόνων υπήρξαν αρκετά σταθερές. Τι άλλο θα πρέπει να θυσιαστεί προκειμένου να έχουμε "σταθερές κυβερνήσεις". Τι θα απαντούσαν σε κάποιον δικτάτορα που κατέλαβε την εξουσία εν ονόματι των "σταθερών κυβερνήσεων". Πηγαίνω τον συλλογισμό στα άκρα για να δούμε πως το επιχείρημα περί σταθερότητας είναι επικίνδυνο. Άλλωστε ποιος ορίζει το τι σημαίνει "σταθερή κυβέρνηση". Αν σταθερή σημαίνει πως διαθέτιε μεγάλη κοινοβουλευτική πλειοψηφία ποιος μας λέει πως αυτό είναι απαραίτητα καλό;

Είναι εκπληκτικό το θράσος της παρούσας κυβέρνησης που μόλις αντιλήφθηκε πως ο εκλογικός νόμος δεν την συμφέρει αρκετά σπεύδει να δηλώσει πως θα τον τροποποιήσει, με το έτσι θέλω. Χωρίς καμία συζήτηση ή συνεννόηση με το σύνολο των πολιτών.